Masters i Johnson (1966) stwierdzają, że zasadniczymi czynnikami zmieniającymi pH pochwy na korzystne dla zachowania ruchliwości plemników jest mechanizm zwilżania pochwy treścią śluzowatą będący następstwem podniecenia seksualnego oraz natychmiastowy efekt bufo- rowy samego nasienia. Długotrwała stymulacja seksualna oraz związane z nią wydzielanie treści śluzowatej w pochwie odgrywa pewną rolą w zmniejszaniu się kwasowości pochwy, gdyż pH treści śluzowatej jest wyższe niż kontrolowanego środowiska pochwy. Po 30 minutach wydzielania tej treści pod wpływem stymulacji seksualnej pH pochwy podnosi się do 4,25-4,5. W związku z tym Fox (1974) podkreśla pewną niekonsekwencję w rozważaniach Mastersa i Johnson. Jeśli bowiem zakładają oni, że zwilżanie pochwowe odbywa się na drodze przesięku przez membranę pochwy, to należałoby się spodziewać, że przy dużej ilości treści śluzowatej pH pochwy powinno być bliskie pH osocza krwi (w przybliżeniu pH=7,4) – doświadczenia przeczą temu.
Dokończ