Go więcej, należy podkreślić, że niedomoga jajników (insuf- ficientia omriorum) nie jest jednostką chorobowy o określonych cechach anatomicznych, ale pojęciem czysto teoretycznym, odnoszącym się wyłącznie do oznaczenia upośledzenia w wytwarzaniu przez nie hormonów płciowych. Utożsamianie wszystkich zaburzeń miesiączkowych z zaburzeniami w wytwarzaniu hormonów płciowych byłoby nazbyt jaskrawą próbą uogólniania wielu stanów chorobowych o różnej etiologii. Z tych powodów jedynie racjonalny wydaje się podział zaburzeń miesiączkowania na podstawie objawów klinicznych, które im towarzyszą.
NIEPRAWIDŁOWOŚCI ZWIĄZANE Z OKRESEM WYSTĄPIENIA CYKLU MIESIĘCZNEGO
Zmiany zachodzące w ustroju kobiety w okresie pokwitania i przekwitania były już opisane w poprzednich rozdziałach. Wobec tego pragnę ograniczyć się tylko do omówienia tych zaburzeń czynnościowych żeńskich narządów rodnych, które pominięto milczeniem lub o których jedynie wspomniano ogólnikowo.
Krwawienia miesięczne przypadają na czas dojrzałości płciowej kobiety, tj. przeciętnie w okresie między 12-49 rokiem jej życia. W tym okresie kobieta jest zdolna do zajścia w ciążę. Zdolność tę traci dopiero po latach w czasie przekwitania.
Pojawienie się pierwszej miesiączki u dziewcząt poniżej lat 11 i powyżej lat 21 jest wyjątkiem, określanym mianem wczesnego lub późnego pokwitania. Wczesne pojawienie się miesiączki jest bezsprzecznie objawem przedwczesnej dojrzałości płciowej, W przypadkach tych mamy do czynienia z przedwczesnym rozpoczęciem całego cyklu miesięcznego wraz z odpowiadającymi mu zmianami fizjologicznymi w jajnikach i w błonie śluzowej macicy,
Dodaj