Trzecia postać choroby hemolitycznej noworodków — to niedo-krwistość ciężka noworodków (anaemia gravis neonatorum), która może wystąpić od razu po urodzeniu, łącznie z puchliną płodu lub żółtaczką ciężką, lub dopiero po pewnym bezobjawowym okresie. Stwierdza się bladość skóry i- błon śluzowych, powiększenie wątroby i śledziony. Postać ta ma przebieg łagodniejszy od poprzednich. Zagęszczenie żółci w przewodach żółciowych, powodujące niedrożność oraz marskość wątroby u niemowląt, mogą być zejściem choroby hemolitycznej.
Rozpoznanie ustalamy na podstawie: 1) wywiadów, 2) badania serologicznego, 3) objawów klinicznych, 4) badania hematologicznego.
– 1. Wywiad może nam nasunąć podejrzenie choroby hemolitycznej noworodków, jeżeli dowiadujemy się o częstych poronieniach, zgonach płodów i noworodków, o żółtaczce ciężkiej lub niedorozwoju starszych dzieci, jeżeli matka otrzymywała wstrzykiwania lub przetaczania krwi.
– 2. W takim przypadku należy wykonać jeszcze przed porodem badanie czynnika Rh u matki i ojca. O ile stwierdzono u matki czynnik Rh nie- zgodny z ojcem, należy systematycznie w czasie ciąży badać krew na obecność przeciwciał. Obecność ich we krwi matki dowodzi istnienia konfliktu serologicznego (o ile przeciwciała nie przetrwały z poprzedniej ciąży). Nie zawsze z wysokości miana przeciwciał można wnioskować
ciężkości konfliktu. W okresie porodu miano przeciwciał może spaść – 1 podnosi się dopiero w połogu. Z chwilą urodzenia się dziecka badamy krew pępowinową na czynnik Rh i odczyn Coombsa bez-pośredni. Coombs, Race, Mouiant wykazali, że we krwi noworodka z chorobą hemolityczną znajdują się przeważnie przeciwciała blokujące i kryptaglutynoidy i że uczulają one czerwone krwinki noworodka. Jeżeli czerwone krwinki noworodka są uczulone, zaglutymują one pod wpływem surowicy Coombsa, zawierającej precypityny skierowane przeciw globulinom surowicy ludzkiej — odczyn Coombsa będzie dodatni. Pozwala on wykryć przeciwciała we krwi dziecka i jest bardzo cenny • rozpoznawczo. W każdym przypadku konfliktu serologicznego spowodowanego niezgodnością czynnika Rh odczyn Coombsa jest dodatni. W konflikcie w obrębie układu ABO tylko w 1-0% przypadków jest on dodatni.
– 3. Objawy kliniczne mogą być po urodzeniu nikłe lub żadne. Żółtaczka w pierwszej dobie życia lub powiększenie wątroby i śledziony nasuwają zawsze podejrzenie choroby hemolitycznej noworodków. W następnych dniach życia bladość dziecka może ułatwić rozpoznanie.
– 4. Badanie hematologiczne może ułatwić rozpoznanie. Należy podejrzewać chorobę hemolityczną noworodka, o ils stwierdzamy niedokrwistość, tj. poziom hemoglobiny poniżej 1-0-0%, liczbę czerwonych krwinek poniżej 5 -0-0-0 -0-0-0, z czym zwykle łączy się podwyższenie liczby białych krwinek ponad 25 -0-0-0, liczby retikulocytów powyżej 6%, liczby erytro- blastów powyżej 1-0/1-0-0 białych krwinek. Podwyższenie poziomu bilirubiny w surowicy krwi noworodka (norma -0,5—2,5 mg%) dowodzi zwiększenia hemolizy krwi noworodka i jest cenne rozpoznawczo. W cięższych przypadkach spotykamy kilka objawów, w lżejszych tylko jeden.
Dodaj