Zespół tak pojętego działania powietrza na ustrój ludzki możemy nazwać „hartowaniem”. Dlatego bardzo wcześnie, bo już w wieku niemowlęcym, zalecamy, by dziecko wynosić na powietrze, na którym powinno przebywać możliwie najdłużej w ciągu dnia.
Kąpiele powietrzne. Niemowlę wyprowadzamy na powietrze, z początku na krótszy okres czasu, mianowicie około pół godziny, po czym codziennie przedłużamy czas pobytu na powietrzu do kilku godzin dziennie. Obnażone dziecko wystawione na bezpośrednie działanie powietrza i światła może przebywać z początku 1-0—15 minut, później codziennie przedłużamy czas kąpieli powietrznych w przybliżeniu od
– 1 do 2 godzin. W gorące dni letnie wskazane jest, by niemowlę zupełnie obnażone przebywało w cieniu do kilku godzin na świeżym powietrzu, przy czym należy stopniowo dziecko do tego przyzwyczajać. W porach chłodniejszych, a więc późną jesienią, zimą i wiosną, również przyzwyczajamy niemowlęta do pobytu na powietrzu z tym, że należy zwrócić uwagę, by dziecko było dostatecznie ciepło ubrane. Od 2 lub 3 tygodnia istoisujemy początkowo werandowanie, tzn. że dziecko przebywa przez pewien okres czasu (codziennie dłużej) przy otwartym oknie, po czym od 4—6 tygodnia wynosimy je na powietrze na dłuższy czas.
Dodaj