Spośród narządów powstających z przewodów Mullera jajowody podlegają najrzadziej zaburzeniom rozwojowym. Brak jajowodu po jednej lub obydwu stronach jest dowodem poważnych zmian rozwojowych. Występuje on zwykle równocześnie z brakiem macicy i pochwy. Jajowody szczątkowe (tubae rudimen- tariae) zdarzają się bardzo rzadko. Opisywano brak części przymacicznej trąbek, ale także – w innych przypadkach – i brak innych ich odcinków. Zwłaszcza w przypadkach macicy dwurożnej jednoszyjkowej jajowód odpowiadający nie- rozwiniętemu rogowi macicy wykazuje często wady rozwojowe. Wadami rozwojowymi lżejszego stopnia są spiralne skręty jajowodów właściwe płodom, ale nie-
– 116 prawidłowe u kobiet dojrzałych, brak światła w jajowodach, które tworzą jakby lite sznury, brak rzęsek cechujących nabłonek trąbki lub zbytnia cienkość ścian tego narządu.
Prawidłowo wykształcone jajowody dodatkowe zdarzają się wyjątkowo. Częściej natomiast trafiają się jajowody nadliczbowe, które nie stanowią odrębnych pełnowartościowych narządów, ale wyrastają ze ścian prawidłowych trąbek. Nie zawsze światło ich jest połączone ze światłem jajowodu właściwego. Niekiedy otwiera się ono do jamy brzusznej, co umożliwia zabłąkanie się do ich kanału i zagnieżdżenie w nim zapłodnionego jaja. Czasami stanowią one ślepo kończące się uchyłki właściwego jajowodu, co również może stać się przyczyną-powstawania ciąży pozamacicznej. W pewnych zaś przypadkach kanał ich może być zamknięty z obu stron, co umożliwia powstawanie na ścianie jajowodu zniekształcających go tworów tor bielkowaty ch.
Dodatkowe ujścia brzuszne są najczęściej spotykaną wadą rozwojową jajowodów. Trafiają się one zwykle na grzbietowej powierzchni narządu i są otoczone prawie zawsze strzępkami. W wielu wypadkach nie mają jednak łączności ze światłem jajowodu.
Dodaj