Roztwory insuliny stosuje się w sytuacjach, w których istnieje potrzeba szybkich i krótkich efektów hipoglikemizujących, np. w stanach znacznego niewyrównania cukrzycy, w ketozie, w ostrych zakażeniach, w okresie okołooperacyjnym. Niekiedy podaje się także preparaty wielokrotnie, 2-4 razy dziennie, np. w przypadkach cukrzycy chwiejnej.
Preparaty insuliny o średnio długim i przedłużonym działaniu. Cynkowe zawiesiny insuliny, insuliny typu Lente, obejmują 3 preparaty: preparat Semilente o średnio długim oraz 2 preparaty o przedłużonym działaniu (Lente i Ultralente). Ich produkcja opiera się na obserwacji, że bezpostaciowe lub krystaliczne cząsteczki insuliny w obecności małych ilości soli cynku i w nieobecności lakich anionów, jak fosforany lub cytryniany, są w pH krwi (obojętnym) słabo rozpuszczalne. Tak więc można było sporządzić słabo rozpuszczalną zawiesinę insuliny w buforze octanowym, zapewniającym pH 7,1-7,5. Wydłużenie działania hipoglikemizującego takiej zawiesiny wynika z jej małej rozpuszczalności. W zależności od postaci insuliny, podlegającej zawieszeniu w buforze octanowym, można było uzyskać dalsze farmakodynamiczne zróżnicowanie preparaty odpowiednio nazwano: Semilente, Lente i Ultralente.
Ins u lin um Semilente (fioł. 10 ml, 1 ml = 40, 80 j.m.). Preparat zawiera nierozpuszczalne w wodzie, bezpostaciowe cząstki insuliny wieprzowej, o przeciętnej średnicy 2 urn, zawieszone w buforze octanowym o pH 7,1-7,5 z małym dodatkiem chlorku cynkowego. Po wstrzyknięciu podskórnym początek działania hipoglikemizującego u chorych na cukrzycę, stwierdza się po 45-60 min, maksimum – po 4-8 h, działanie to wygasa po upływie 12-14 h insuliny tej nie można podawać dożylnie.
Dodaj