Na temat związku między biorytmem i cechami osobowości poczyniono ostatnio wiele nowych, ważnych spostrzeżeń. Powyżej wymieniono już badania nad zachowaniem się pilotów oraz innych osób w czasie lotów transkontynentalnych (zob. również Blatt, Quinlan, 1970), a także w czasie pracy zmianowej (Menzel, 1962). Badania te dowiodły, że psychofizjologiczne przestawienie biorytmu w czasie przelotu z jednego kontynentu na drugi, podobnie jak inne zmiany biorytmu, w dużym stopniu zależne są od cech osobowości. Od cech tych uzależnia się występowanie zaburzeń emocjonalnych i psychosomatycznych oraz obniżenie się sprawności psychofizycznej zaburzenia te doprowadzały z kolei do biochemicznych zmian w mózgu. Już Lange (1888), Glass (1888) oraz Voss (1899) zwrócili uwagę na to, że różnice w sprawności psychicznej badanych osób uzależnione są od cech ich osobowości.
Engel (1957) badał początkowo biorytmy dobowe u człowieka. Następnie zaczął badać typologię człowieka w zależności od tych biorytmów dobowych. Stwierdził on, że ludzi można podzielić na: 1) arytmicznych, 2) wykazujących biorytm nieregularny, 3) wykazujących biorytm stały, lecz podlegający wpływom zewnętrznym, 4) wykazujących biorytm stały, nie podlegający wpływom. Wśród ludzi, u których występują biorytmy, można wyodrębnić „typy poranne” oraz „typy wieczorne”.
Według Hampp (1961) ludzie z biorytmem o „typie porannym” są raczej ekstrawertykami, ludzie wykazujący „typ wieczorny” są raczej introwertykami.
Dodaj