Leczenie. Leczenie nieżytów tak szyjki macicznej, jak jej trzonu polega w okresie ostrym wyłącznie na położeniu chorej do łóżka, zaleceniu okładów wysychających oraz podawaniu lekówr przeciwbólowych (pabialgina, cibalgina, sup- positoria c. opio etc.). W okresie tym należy wstrzymać się od jakichkolwiek rękoczynów, mających na celu oddziaływanie wprost na schorzałą macicę, a co najwyżej stosować przepłukiwania pochwy płynami obojętnymi celem usunięcia wydzieliny ropnej, która by mogła uszkodzić jej nabłonek. Ogromne znaczenie ma natomiast stosowanie w tym okresie antybiotyków, a więc sulfaniłamidów (w postaci pastylek) oraz penicyliny w dawce ogólnej od 600 000 do 1 000 000 j. Stosowanie tych środków w razie potrzeby należy przedłużyć aż do ustąpienia objawów klinicznych.
W okresie podostrym obok antybiotyków wchodzą w grę także inne leki, zwłaszcza u osób z wąską szyjką maciczną (u pierwiastek), a więc sączkowanie, które wykonujemy przez kilkanaście dni za pomocą małych płatków gazy, założonych do ujścia zewnętrznego. Na gazie można wprowadzać środki lecznicze, jak protargol (3-8%), ichtiol (10%), celem ułatwienia odpływu obfitej jeszcze wydzieliny. W przypadkach zastosowania antybiotyków sączkowanie jest jednak zbyteczne..1
W okresie przewlekłym, w którym chore zazwyczaj zgłaszają się do lekarza, stosujemy środki oddziaływające na głębsze warstwy błony śluzowej. Leczenie przewlekłych nieżytów szyjki macicy bywa niekiedy bardzo trudne i długotrwałe. Trudną jest bowiem rzeczą odtworzyć istniejące przed zakażeniem stosunki anatomiczne, skoro granica bakteryjna już raz została przesunięta. Jeśli o powstaniu i o utrzymaniu się schorzenia zadecydował czynnik mechaniczny, a więc ciągłe stykanie się chorej części pochwowej z błoną śluzową pochwy, jak to się dzieje po rozdarciu szyjki i po wywinięciu jej warg, należy leczenie rozpocząć od zeszycia szyjki macicy.
Dodaj