Noworodek jest mało odporny na zakażenie. Przeciwciała przechodzące przez łożysko od matki do płodu mogą mu zapewnić pewną bierną odporność przeciw niektórym zakażeniom. Dopiero około 3 tygodnia życia pojawiają sie przeciwciała wytworzone przez noworodka, produkcja ich jest wolna. Płód może ulec zakażeniu jeszcze w łonie matki wskutek przejścia bakterii drogą krwi przez łożysko. W czasie porodu zakażenie może wniknąć do płodu przez przedwcześnie pęknięte błony płodowe i zakażone wody płodowe, podczas przecinania pępowiny lub zabiegów położniczych. Po urodzeniu zakażenie może nastąpić przez skórę, pępek, drogi oddechowe, pokarmowe, moczowe. Ustalenie, czy zakażenie powstało wewnątrzmacicznie czy po urodzeniu, jest często trudne. Najczęściej przyczyną zakażenia są gronkowce, pałeczka okręż- nicy, paciorkowce, dwoi-nka zapalenia płuc, pałeczka ropy błękitnej, zarazki z grupy Salmonella, pałeczka grypy Pfeifera i inne. Na pierwszy plan wysuwa się zakażenie gronkowcem ropotwórczym i pałeczką okręż- nicy. Dla noworodków niedonoszonych, z dystrofią wewnątrzmaciczną, z urazem porodowym mogą stać się zjadliwe zarazki zwykle niecho- robotwórcze. Zmiany chorobowe zależą mniej od rodzaju zarazka niż od tkanki, która uległa zakażeniu, od jej dojrzałości i odczynowości. Źródłem zakażenia mogą być: matka, inne położnice, personel pielęgnujący i inne noworodki. W warunkach szpitalnych, gdzie na jednej sali znajduje się szereg noworodków, z chwilą zakażenia się jednego z nich, zakażenie może z niezwykłą szybkością przenieść się na wszystkie noworodki.
Najczęstsze zakażenia noworodka — to zakażenia dróg oddechowych, głównie zapalenie płuc, ucha środkowego, przewodu pokarmowego, otrzewnej, opon mózgowo-rdzeniowych, pępka, skóry, oczu, stawów, szpiku. Zakażenie tych narządów może stanowić ognisko pierwotne, z którego zarazki mogą dostać się do krwi i spowodować posocznicę.
Dodaj