Erekcjami u somnambulików i u osobników oddających mocz w czasie snu (Jovanović, 1971 d) wskazują, że jest to skutek procesu rozwojowego zahamowanego w stadium prymitywnym, co łatwo – naszym zdaniem – powiązać z poglądami wyrażonymi przez Fishera i współpracowników.
Przedtem, zanim jeszcze Aserinsky i Kleitman (1953 a, b 1955 a, b), Dement i Kleitman (1957 a, b), Dement (1958, 1960, 1963, 1964), Demćnt i Wolpert (1958) oraz wielu innych stwierdzili występujące okresowo zjawisko szybkich ruchów oczu (w fazie REM snu) Ohlmeyer, Brilrria- yer i Hiillstrung (1944) oraz Ohlmeyer i Brilmayer (1947) zainteresowali się erekcjami występującymi okresowo w czasie snu.
Już w 1936 r. Ohlmeyer zauważył u jednej z osób badanych erekcję w czasie snu. Średni czas trwania tej erekcji wynosił 25,5 minuty, a jej periodyka wynosiła 79,9 minuty. Kilka lat później (1944) podjął ón wraz ze swoimi współpracownikami rejestracje kimograficzne erekcji u 6 osób. Wiek badanych osób wynosił od 20 do 40 lat. Przeciętny czas trwania erekcji wynosił teraz 25,3 minuty a periodyka – 85,4 minuty.
Podczas tych pierwszych rejestracji erekcji prącia pomiary nie byty dość dokładne. Umocowany wokół prącia pierścień kontaktowy zamykał obwód prądu tylko przy erekcjach określonego stopnia. Dalsze narastanie erekcji nie mogło już być rejestrowane. Tym właśnie można wytłumaczyć ewentualne odchylenie od wyników, które uzyskano za pomocą nowoczesnych metod rejestracji. Na krzywej kimograficznej opraeeń
Dodaj