Odwrotne znaczenie ma grupa związków hamujących mikrosomy hepatocytów. Są to przede wszystkim substancje hamujące syntezę białek, np. niektóre antybiotyki, leki immunosupresyjne oraz cytostatyczne. Związki te zwiększają stężenie i wydłużają okres półtrwania innych leków, np. disulfiram hamuje metabolizm kumaryny, fenylobutazon wpływa podobnie na losy fenytoiny, prednizolon hamuje katabolizm cyklo- fosfamidu. Etanol hamuje metabolizm barbituranów, leków przeciwhista- minowych, kwasu etakrynowego [18].
W podsumowaniu można stwierdzić, że stan czynnościowy wątroby jest czynnikiem, który w istotny sposób określa ilościowo i często jakościowo metabolizm leków. Stan czynnościowy enzymów mikrosomalnych hepatocytów jest jednym z najważniejszych czynników kształtujących cechy farmakokinetyczne leku. Różnice w aktywności enzymów metabolizujących leki związane z genotypem, właściwościami osobniczymi, wpływami wieku, płci, stanem odżywiania, regulacyjnym działaniem niektórych hormonów (kory nadnerczy) lub leków oraz – już w zakresie patologii – z chorobą wątroby mogą w bardzo istotny sposób działać jako patofizjologiczne mechanizmy powikłań polekowych. Powikłania te mogą prowadzić do zmian ogólnej tolerancji na lek, objawiać się jako uszkodzenie lub też sprzyjać powstawaniu reakcji alergicznych [9, 12, 13, 20, 21], .
Dodaj