Jak wiadomo ze studiów porównawczych Forda i Beacha (1951), zjawisko orgazmu występuje jedynie u ludzi, natomiast nie spotyka się go u żadnych gatunków zwierząt. Orgazm – rozpatrywany z punktu widzenia rozwoju filogenetycznego – byłby więc najwyższą, najbardziej dojrzałą fazą rozwojową seksualizmu, charakterystyczną dla ludzi. Najprawdopodobniej orgazm jest również najwyższą fazą rozwojową w procesie rozwoju ontogenetycznego kobiety, mimo że istnieje wiele innych sposobów osiągania satysfakcji seksualnej przez kobietę, których mechanizmów nie udało się wykryć do dnia dzisiejszego. Tak więc rozwój psychoseksualny kobiety aż do najwyższego swego etapu, jakim jest nabycie zdolności do przeżywania orgazmu, należy traktować jako wynik permanentnych wzajemnych interakcji między czynnikami wrodzonymi (biologicznymi) oraz czynnikami psychosocjalnymi działającymi na kobietę. Dużą rolę odgrywa przy tym czynnik czasu, jako ostateczny 13 – Seksuologia społeczna element determinujący w procesie dojrzewania społecznego i psychoseksualnego kobiety oraz czynnik związany z koniecznością uzyskania „impulsu z zewnątrz”, pomagającego kobiecie odkryć własne reakcje seksualne. Ten ostatni wiąże się najczęściej z oddziaływaniem partnera seksualnego.
Dodaj