– a) mechanizm odginania się główki oraz przyczyny jego powstawania
Za pierwszy stopień ułożeń odgięciowych uważamy ułożenia wierzchołkowe. W tych przypadkach jest ono> umiarkowane i bródka oddala się od klatki piersiowej w nieznacznym stopniu (ryc. 119). Do wchodu miednicy nie wstawia się potylica, lecz wierzchołek czaszki, który jest punktem prowadzącym. W miarę nasilania się odgięcia, ułożenie wierzchołkowe stopniowo zmienia się na czołowe, a dalej na twarzowe. W ułożeniach wierzchołkowych odgięcie kręgo-słupa nie następuje, natomiast dla dwóch ostatnich ułożeń jest ono charakterystyczne i wydatne, głównie w części szyjowej, tak iż potylica dotyka karku. Część piersiowa kręgosłupa wygina się ku przodowi, przez co klatka piersiowa bezpośrednio styka się ze ścianą macicy. Proces odginania może być każdej chwili zahamowany i jeżeli dzieje się to wkrótce po wstawieniu się główki do wchodu, wówczas powstaje ułożenie wierzchołkowe. W przypadkach dalej postępującego odgięcia, do wchodu wstawia się czoło, które tylko w rzadkich przypadkach ustala się. Zazwyczaj jednak odginanie postępuje naprzód i powstaje ułożenie twarzowe. Dlatego też występuje ono częściej, 1 na 250 porodów, na-tomiast czołowe znacznie rzadziej, bo 1 na 1.500—2.000 porodów.
Dodaj