Etiologia [3, 4, 8, 10, 11, 13, 16, 21, 22, 25, 26]. Przyczyną zasadowicy oddechowej są leki pobudzające ośrodek oddechowy. Spośród nich należy wymienić pochodne kwasu salicylowego oraz teofiliny.
Zasadowica oddechowa spotykana w zatruciu salicylanami (tylko w pierwszej fazie zatrucia) i teofiliną ma charakter ostry.
Patogeneza. Nadmierne pobudzenie ośrodka oddechowego jest przyczyną hiperwentylacji płuc, Ta, zwiększając wydalanie dwutlenku węgla z organizmu, wywołuje hipokapnię i zasadowicę oddechową.
W obrazie klinicznym ostrej zasadowicy oddechowej dominują bóle i przyspieszona czynność serca, duszność, stany płaczliwości i depresji, zawroty głowy, stany lękowe, parestezje kończyn górnych i dolnych, napady tężyczkowe, zaburzenia mowy, nudności i wymioty oraz zlewne poty.
Rozpoznanie polekowej zasadowicy oddechowej opiera się głównie na wywiadzie lekarskim oraz wynikach badań gazometrycznych krwi. Te ostatnie są niezbędne w celu prawidłowego ustalenia rozpoznania.
Leczenie. Polega ono na odstawieniu leku wywołującego hiperwenty- lację oraz podawaniu leków uspokajających (najlepiej pochodnych kwasu barbiturowego). W drugiej fazie zatrucia pochodnymi kwasu salicylowego (ok. 4-8 h po zażyciu leku) rozwija się kwasica metaboliczna (p. Polekowa kwasica metaboliczna) wymagająca intensywnego podawania środków alkalizujących, a czasami nawet zastosowania hemodializy. czeniu tężyczki lub osteoporozy, u chorych otrzymujących ubogotłuszczo- wą dietę i jednocześnie witaminę D domięśniowo. U dzieci zespól ten najczęściej występuje przy wprowadzeniu „uderzeniowej” metody zapobiegania i leczenia krzywicy.
Dodaj