Badania za pomocą mikroskopu elektronowego [3, 17, 67] wykazały, że pierwsze zmiany w uchu wewnętrznym pod wpływem toksycznych dawek
I kanamycyny dotyczą jąder i rybosomów komórek rzęsatych zewnętrznych. Wskazywałoby to na zaburzenia syntezy RNA, dopiero w następnych etapach ulegają uszkodzeniu mitochondria i błona komórkowa. Ka- namycyna uszkadza przede wszystkim ślimak, powodując narastające podczas leczenia upośledzenie słuchu. Upośledzenie czynności układu równowagi występuje rzadko. Działanie ototoksyczne tego antybiotyku jest związane z wielkością dawki dobowej i długością leczenia. Przy dawce 1,0 g/24 h, podawanej przez okres dłuższy niż 6 dni, u ok. 30% chorych należy spodziewać się upośledzenia słuchu. Opisane w piśmiennictwie przypadki całkowitej, obustronnej głuchoty po podaniu kilku gramów kanamycyny dotyczyły chorych z uszkodzoną czynnością nerek.
Neomycyna. Toksyczność neomycyny dotyczy narządu słuchu, w dużo mniejszym stopniu układu równowagi. Stwierdzono ją prawie natychmiast po jej odkryciu. Upośledzenie słuchu rozpoczynające się w czasie leczenia może pogłębiać się po zakończeniu podawania antybiotyku, prowadząc nawet do całkowitej, obustronnej głuchoty [5, 12, 35].
Dodaj