Pacjentów zagrożonych powinno się przede wszystkim poinformować o konieczności unikania wszelkich środków pobudzających, takich jak kofeina, alkohol, związki zawierające pochodne adrenaliny (często występujące w miksturach przeciwkaszlowych i lekach zmniejszających przekrwienie śluzówki nosa) i, oczywiście, nikotyna. Są specyficzne leki zmniejszające zagrażającą życiu nadpobudliwość mięśnia sercowego. Niestety, wiele z obecnie dostępnych może wywoływać bardzo poważne skutki uboczne, ich stosowanie wymaga więc ścisłego nadzoru lekarza specjalisty. Jest nadzieja, że inne środki, jeszcze w fazie eksperymentalnej, okażą się lepsze pod tym względem.
Leki stosowane przy niemiarowości serca to różne preparaty naparstnicy, chinidyna, prokainamid [Procainamidum], kilka beta blokerów (prototypem jest Propranolol), dizopiramid [Disocor], blokery kanału wapniowego-np. werapa- mil [Isoptin], meksyletyna [Mexitil], amiodaron [Cordarone], a także nifedypi- na, diltiazem, [Phenytoinum], tokainid, flekainid i apryndyna. Czy z uwagi na niemożność absolutnego wykluczenia ryzyka nagłej śmierci przewiduje się jakieś specjalne postępowanie także dla tych pacjentów, którzy po przebytym zawale czują się dobrze i żaden ze specjalistycznych testów nie wskazuje na szczególne zagrożenie? Ja wszystkim moim pacjentom, którzy przeszli zawał serca, przepisuję: • Lek z grupy beta blokerów, np. tymolol [Apo-Timol], [acebutolol (Sect- ral)], propranolol, atenolol [Cardiopress], metoprolol [Metocard], nadolol [Cor- gard]. Istnieją dowody na to, że taki lek podawany po zawale serca zmniejsza prawdopodobieństwo drugiego zawału i śmierci prawie o 50 procent. Zalecam kontynuowanie kuracji przynajmniej przez trzy lata, jeśli nie ma przeciwwskazań (astma, niewydolność serca, bardzo wolne tętno, ziębnięcie kończyn, impotencja, męczliwość i cukrzyca insulinozależna).
Dodaj