Natomiast z występowaniem prezentacji jako formy zachowania agresywnego spotykamy się współcześnie u buszmenek (Eibl-Eibesfeld, 1975). Analogiczne, męskie zachowanie kopulacyjne stało się przejawem dominacji. Obserwowane jest często zwłaszcza u małp, ale także u psów, kotów, wilków, świstaków itp. Kryjącym jest przeważnie samiec dominujący, krytym – submisywny. U szeregu gatunków ssaków obserwuje się tak zwaną kopulację z wściekłości: (Wut-Kopulaiion) p-lega ona na kryciu współplemieńców tej samej płci i jest formą demonstracji agresywnej dominacji. Zjawisko to obserwowano u wilków, myszy, pawianów, makaków, a nawet u ludzi (Kosiński, 1966 – cyt. Heymer, 1977). Występuje ono pod wpływem silnego rozdrażnienia u samca dominanta, czasami zamiast kopulacji występuje masturbacja (pawian płaszczowy).
Krycie samca przez samca nie musi być jednak koniecznie przejawem dominacji. U rezusów dominujący samiec pokrywa podporządkowanego, po czym sam zostaje przez niego pokryty, U langurów (Pres- bytis) obserwuje się nawet pokrywanie dominantów przez młode samce. Podobnie jak samce małp przejęły żeński typ zachowania kopulacyjnego wprowadzając go w sytuację społeczną, także i samice przejęły męski typ zachowania kopulacyjnego. Ze zjawiskiem takim spotykamy się między innymi u pawianów dżelada, w trakcie przyjmowania do haremów nowych samic. Przypuszczalnie także homoseksualizm wśród mężczyzn w domach poprawczych i więzieniach jest w znacznym stopniu przejawem relacji dominacja – subordynacja.
Dodaj