Po przerwaniu pierścienia włóknistego więzadło podłużne tylne nie jest w stanie długo powstrzymywać uwypuklającego się jądra. Przede wszystkim dochodzi do odepchnięcia więzadła od trzonu i powstania przepukliny jądra.
Jądro przebija się z reguły z boku od linii środkowej, gdyż centralna część pierścienia włóknistego jest wzmocniona najbardziej wytrzymałą częścią więzadła podłużnego tylnego.
Objętość, kształt i usytuowanie wypchniętej części jądra miażdżystego są różne. Najczęściej wypuklający się fragment jest okrągły i ma szeroką podstawę.
Uszypułowany guz, powstający na skutek wyciśnięcia części jądra, może całkowicie przebić się przez więzadło, w wyniku czego znajdzie się w kanale kręgowym, i stać się ciałem wolnym (tzw. myszka kanałowa), które może przesunąć się na pewną odległość od miejsca wyjściowego. Fragmenty takie mogą nawet zsuwać się po korzeniu i ulegać zaklinowaniu w otworze między kręgowym.
Najczęściej jednak wypchnięty fragment jądra ulega zawinięciu, spłaszczeniu i przesunięciu pod więzadłem podłużnym (niekiedy na dosyć znaczną odległość) zgodnie z przebiegiem włókien więzadła lub bocznie wzdłuż korzenia w stronę otworu między kręgowego.
Uwypukleniu może też ulec pierścień włóknisty, w wyniku czego jądro przesuwa się ku tyłowi całą swą powierzchnią (tzw. protruzja masywna). Może wystąpić także protruzja obustronna. Zaczyna się ona zazwyczaj typowo po jednej stronie, po czym w miarę niszczenia pierścienia włóknistego przechodzi na drugą stronę (niekiedy po stronie przeciwnej dochodzi do niezależnej protruzji). Nierzadko, jeśli zmiany w pierścieniu włóknistym rozciągają się na większej przestrzeni, do kanału kręgowego mogą wraz z jądrem drążyć jego strzępy. Niekiedy dochodzi nawet do przemieszczenia dość dużych kawałków pierścienia (na zasadzie zawiasu).
Dodaj