Istnieją następujące sytuacje, w których chemioprofilaktyka przeciw- bakteryjna nie jest wskazana lub jest zbędna:
– 1) ostre zakażenia wirusowe,
– 2) stany przebiegające ze stałym lub długotrwałym zmniejszeniem mechanizmów obronnych organizmu (choroby nowotworowe, cukrzyca, marskość wątroby, wady wrodzone serca itp.) bez aktualnego zakażenia,
– 3) dreny, cewniki pęcherzowe i naczyniowe, rurki dotchawicze i intubacyjne itp. pozostające przez dłuższy czas w organizmie chorego,
– 4) stany utraty przytomności w przebiegu zatruć lekami lub krwawień śródczaszkowych,
– 5) tzw. przypadki ,,czystej chirurgii” – operacja przepukliny pachwinowej, wycięcie tarczycy, mastektomia itp.
Niewłaściwie lub błędnie ustalone wskazania do chemioprofilaktyki są jedną z ważnych przyczyn nadmiernego i zbędnego stosowania antybiotyków. Prawidłowo stosowana chemioprofilaktyka przyniosła wymierne korzyści w zapobieganiu zakażeń w przypadku oparzeń, w chirurgii na otwartym sercu, naczyniowej, narządów jamy brzusznej, ginekologicznej, ortopedii, zmniejszając śmiertelność lub częstość groźnych powikłań.
Krótkotrwała, operacyjna chemioprofilaktyka jest wskazana w tych przypadkach, w których istnieje duże prawdopodobieństwo przełamania odporności organizmu urazem chirurgicznym, niosącym ryzyko choroby z zakażenia.
Antybiotyk w takich przypadkach powinien być stosowany w odpowiedniej dawce, zwykle przez 1 – 2 dni. Jak wynika z prospektywnych badań wielu autorów, przedłużenie stosowania antybiotyków nie przynosi już dalszych korzyści, natomiast może spowodować zakłócenia w normalnej florze bakteryjnej i selekcji drobnoustrojów opornych.
Dodaj