Z tego powodu drobnoustroje chorobotwórcze spotyka się w przebiegu tego schorzenia nie tylko w obrębie błony śluzowej macicy, ale również w obrzękłej i rozpulchnionej mięśniówce. Jeśli zarazkom uda się przedostać w głąb tkanek, wokół miejsca ich wtargnięcia gromadzą się leukocyty. W wyniku tego d jednolitego wału leukocytowego odłączają się niekiedy-widoczne pod mikro- kopem-jakby wypustki, pasma tkanki mięśniowej, nacieczonej krwinkami iałymi, w obrębie których mogą się tworzyć mniejsze lub większe ropnie.
W rzadkich przypadkach pewne części mięśniówki ulegają martwicy, za- racają łączność z podłożem i mogą być wydalone na zewnątrz w mniejszych ub większych cząstkach (metritis dissecans).
Zakażenie może się szerzyć z macicy na jej otoczenie poprzez ściany narządu, więc na tkankę przymaciczną, na otrzewną i na przydatki. Proces zakaźny roz- rzestrzenia się na otoczenie za pośrednictwem naczyń chłonnych i krwionośnych, trzewna tylko wyjątkowo ulega zakażeniu za pośrednictwem jajowodów. Naczynia krwionośne, przede wszystkim żylne, ulegają również zakażeniu miejscu przedostania się zarazków w głąb tkanek. Tworzą się w tych miejscach zakrzepy, które mogą zajmować coraz większe przestrzenie i dochodzić aż do żył udowych lub poprzez żyły biodrowe do żyły głównej dolnej.
Jakkolwiek między zatruciem gnilnym i typowym zakażeniem drobnoustrojami ropotwórczymi istnieją zasadnicze różnice, rozgraniczenie tych obu spraw chorobowych i rozpoznanie jest rzeczą trudną, tym bardziej że oba te procesy mogą rozwijać się obok siebie. Ze względów praktycznych określa się je też w klinice wspólnym mianem „zakażenia macicy“.
Dodaj