W szczególnie niekorzystnym świetle ukazują badania zjawisko homoseksualizmu w środowisku nieletnich, gdyż początki tych praktyk datują się z okresu wczesnego dzieciństwa (Giza A., Giza J. S., 1970). Pilotażowe badania J. Gizy ujawniły, że zjawisko homoseksualizmu jest szeroko rozpowszechnione. Wprawdzie przytoczone liczby nie są ogromne, ale trzeba tu uwzględnić wielkość ciemnej liczby. Jest bowiem oczywiste, że te „wstydliwe” sprawy są głęboko utajone, że jest wiele przyczyn skłaniających do ukrywania tych faktów. W istocie średnia liczba roczna ujawnionych przestępstw prostytucji homoseksuanej za lata 1964 -1968 wynosiła 8, stanowiąc zaledwie 0,2#/o ogółu przestępstw seksualnych i zajmując ostatnią lokatę w tej rubryce (Materiały statystyczne INP PAN). Hipoteza, że ciemna liczba jest tu większa niż np. przy kazirodztwie, jest chyba dowolna.
J. Giza przytacza obserwację Ericsona, że po zniesieniu karalności homoseksualizmu w Szwajcarii liczba czynów tego typu wzrosła (Giza, 1964). Liczne jednak argumenty przemawiają przeciwko tym alarmom. Po przejściu Alzacji w 1918 r. z Niemiec do Francji, tj. z obszaru, gdzie homoseksualizm był penalizowany, do obszaru, gdzie nie jest karalny, nie notowano na terenie Alzacji żadnego wzrostu tego zjawiska. Podobnie jest w regionie Vermon (Szwajcaria – Bauer 1963). Z drugiej strony dane Reindhardta (1967) wykazały, że na 45 młodych homoseksualistów 5 tylko nie było karanych. Warto w tym kontekście przypomnieć, że hitlerowska ustawa z 1941 r. wprowadziła karę śmierci za ciężkie wypadki homoseksualizmu.
Dodaj