O zdolności organizmu do zwalczania wirusa rozstrzyga przede wszystkim ilość przeciwciał wytworzonych w toku poprzedniego „doświadczenia” z danym wirusem. Przeciwciała, czyli specjalne białka wytwarzane w odpowiedzi na infekcję wirusową, atakują i niszczą intruza. Z biegiem lat, w wyniku zmagania się z różnymi odmianami wirusów, mamy coraz więcej takich przeciwciał. Dlatego im człowiek starszy, tym rzadziej się przeziębia. Dziecko które nie ma za sobą tylu infekcji, co dorosły, jest mniej odporne, ponieważ jego organizm nie wyprodukował jeszcze większej ilości przeciwciał na różne wirusy. Naukowcy nie potrafili do tej pory wynaleźć skutecznej szczepionki przeciwko katarowi, ale odkryli… interferon. Ta antywirusowa substancja jest już stosowana, narazie w niewielkim zakresie, ale można się po niej jeszcze wiele spodziewać. (Interferon okazał się skuteczny w zapobieganiu wirusowemu zapaleniu wątroby i łagodzeniu jego przebiegu, w zapobieganiu opryszczce oraz w terapii pewnych odmian nowotworów, takich jak rak piersi, czerniak, chłoniak i białaczka.). Podczas serii doświadczeń przeprowadzonych w Anglii z udziałem ochotników, osób zdrowych, wprowadzono każdemu z nich do nosa miliony wirusów kataru. Przed tym „zabiegiem” i po nim większości uczestników badań podawano placebo [środek obojętny], a reszcie wkładano do nosa waciki nasączone interferonem. Ci pierwsi – zgodnie z przewidywaniami – zachorowali, drudzy nie. Dzięki inżynierii genetycznej zawrotne początkowo koszty produkcji interferonu rewelacyjnie spadły i jest już stosowany w medycynie jako lek przeciw- nowotworowy i przeciwwirusowy. Czy jednak będziemy go wszyscy używać, pod taką czy inną postacią, aby bronić się przed wirusem kataru? Wciąż jeszcze prowadzi się nad tym badania – jak długo należy go podawać, w jakich dawkkach i jaką drogą. Trudno sobie wyobrazić, żeby wszyscy na co dzień chodzili z nasączonymi interferonem wacikami w nosie i w dodatku zmieniali je co parę godzin, jak to robili badani. Na dzisiaj zapobieganie infekcji kataralnej polega na zdroworozsądkowym postępowaniu wynikającym przede wszystkim z wiedzy o tym, w jaki sposób można się zarazić.
Dodaj