Badanie przedmiotowe staje się koniecznością, skoro treść wywiadów uprawnia do przypuszczenia, że choroba ma źródło w narządach rodnych. Powinno ono być możliwie dokładne, gdyż ograniczenie się do powierzchownego badania ze względu na pacjentki, które skłonne są zazwyczaj do zwracania uwagi lekarzowi na pewne tylko miejscowe szczegóły, może prowadzić do przykrych omyłek rozpoznawczych.
Badanie przedmiotowe polega na: i) oględzinach (inspectio), 2) na obmacaniu brzucha (palpatio), a jeśli potrzeba zajdzie 3} na opukiwaniu i osłuchiwaniu brzucha pacjentki (percussio et auscultatio). W przeciwieństwie do tego rodzaju badania przedmiotowego, które można by także nazwać zewnętrznym, badanie wewnętrzne wykonuje się wprowadzając palce lub palce jednej ręki do pochwy lub odbytnicy chorej, a drugą rękę umieszczając na jej brzuchu. Za pomocą odpowiednich ruchów obu rąk lekarz może zorientować się w stanie i położeniu narządów rodnych kobiety.
– a) BADANIE ZEWNĘTRZNE
– 1. Oględziny. Zanim przystąpimy do oględzin narządów płciowych zewnętrznych należy obejrzeć brzuch i przekonać się przede wszystkim, czy wygląd i barwa skóry nie uprawniają do pewnych podejrzeń (różyczka kilowa, zabarwienie linii środkowej w ciąży, rozstępy na powłokach po przebytych porodach, blizny pooperacyjne). Zmiana kształtu brzucha może być również cenr.ą wskazówką dla lekarza. Wiadomo, że w przebiegu zapaleń otrzewnej – nawet ograniczonych – powłoki są napięte, a brzuch wzdęty. W razie uogólnienia się zapalenia otrzewnej ściany brzucha stają się niepodatne, zanika prawie zupełnie sposób oddychania przeponą, a ruchy oddechowe odbywają się prawie wyłącznie przez podnoszenie i opadanie żeber.
Dodaj