Bardzo ważna jest osobnicza wrażliwość kobiet na promienie X. Jakkolwiek wszelkiego rodzaju uszkodzenia będące następstwem rentgenoterapii można tłumaczyć błędami technicznymi, to jednak nie ulega wątpliwości, że pewne części skóry są bardziej wrażliwe od innych i że skóra pewnych osób oddziaływa
> na. promienie X w silniejszym stopniu. Blondynki i kobiety rude są wrażliwsze na promienieX niż brunetki i dlatego lepiej używać u nicli dawek o 10% słabszych. Skóra na grzbiecie jest bardziej wrażliwa niż skóra na brzuchu, gdyż łatwiej podlega urazom mechanicznym. Z drugiej strony skóra sutek, jak wykazało doświadczenie, trudniej poddaje się działaniu promieni Roentgena. Bardzo wrażliwe na promienie X są kobiety chore i kachektyczne, u nich bowiem występuje często zatrucie popromienne („roentgenkater“). Spośród schorzeń czyniących je bardziej podatnymi na szkodliwe działanie promieni X należałoby wymienić cukrzycę, kiłę, zapalenie nerek i chorobę Basedowa. Bardzo wrażliwe na promienie Roentgena są również blizny, części skóry zajęte przez wypryski i żylaki, a cecha ta uwydatnia się szczególnie przy ponownych napromienianiach.
Jest rzeczą powszechnie znaną, że pod wpływem napromieniania jamy brzusznej występują – zwłaszcza u osób nerwowych i niedokrwistych – pewne objawy patologiczne, jak dreszcze, bóle głowy, wymioty, przypadłości jelitowe, ogólne osłabienie i wychudnięcie. Tłumaczą się one najprawdopodobniej zmianami we krwi oraz zmniejszeniem się ilości chlorku sodu u napromienianych. Być może jednak, że przyczyną ich występowania jest zatrucie rozpadającymi się produktami białka napromienianych tkanek jamy brzusznej. Biegunki są częstym następstwem stosowania zbyt wysokich w jednostce czasu dawek, podobnie jak spadek wagi ciała. Zdarza się jednak czasami, że występuje szybka poprawa ogólnego stanu zdrowia i zwiększenie zawartości hemoglobiny we krwi, tak że przykrych objawów rentgenoterapii nie można uważać za regułę. Przy umiejętnym stosowaniu napromieniania należą one do wyjątkowych.
Dodaj