Niezależnie od tego, że przyczyną zachowania seksualnego jest pierwotnie 'istnienie potrzeby seksualnej, a w jednostkowym ujęciu jego pośrednim celem jest zaspokojenie tej potrzeby, zachowanie to można rozpatrywać także uwzględniając funkcję, jaką spełnia ono wobec gatunku. Funkcję tę można umownie podzielić na biologiczną i (u niektórych gatunków) społeczną. Funkcja biologiczna sprawia, że gatunek dzięki rozmnażaniu nie wymiera, zaś funkcja społeczna – że potomstwo może korzystać z opieki obojga rodziców.
Tak więc zachowanie seksualne spełnia wobec jednostki funkcję psychiczną (autoteliczną) przez zaspokajanie potrzeby seksualnej, zaś wobec gatunku – biologiczną (heteroteliczną) przez zapewnienie przetrwania gatunku, oraz społeczną (heteroteliczną) przez tworzenie więzi. Są to najbardziej istotne, specyficzne funkcje zachowania seksualnego.
Nie ulega wątpliwości, że niespecyficzne funkcje zachowania seksualnego mogą mieć także bardzo istotne znaczenie. Ma to jednak miejsce u tych gatunków, u których zachowanie seksualne pełni niespecyficzne funkcje ochronne i służy wygaszaniu agresji wewnątrzgatunkowej, zagrażającej życiu jednostek (prezentacja u małp). Liczne gatunki wytworzyły jednak inne mechanizmy służące tej sprawie. Należy do nich także człowiek, u którego można zaobserwować istnienie niespecyficznych funkcji zachowania seksualnego, jednak o nieporównanie mniej istotnym znaczeniu.
Dodaj