Po nałożeniu jałowego opatrunku na ranę nakłada się unieruchomienie (gdy rana jest rozległa lub połączona ze złamaniem kości). Dopiero w przychodni lub w szpitalu następuje mycie, golenie i dezynfekcja skóry, jako przygotowanie do ostatecznego opracowania rany lub zaopatrzenia otwartego złamania. Gdy okolica zranienia wskazuje na możliwość zakażenia narządćfw po-wietrznych czy miąższowych (rana drążąca brzucha, głowy, ucha itp.) opatrunek powinien być ścisły i masywny. Opatrunek nie powinien ulec przemoczeniu, gdyż grozi to infekcją z zewnątrz. Dobrą ochronę stanowi warstwa celofanu lub waty włożona między dwie warstwy gazy,
W przypadku silnego krwawienia z ziejącej rany można usiłować zacisnąć krwa-wiące większe naczynia jałowymi kleszczykami, po czym wytamponować ranę jałową gazą. Jest to jednakże sytuacja wyjątkowa przeważnie krwawienie można czasowo opanować opatrunkiem uciskowym. r jj
W razie niezwykle gwałtownego krwawienia na kończynie można zastosować pneumatyczną opaskę Esmarcha. Nakładanie gumowych i sztywnych „krępulców” może być niebezpieczne, jak o tym wspominano. Nie wolno także na ranę kłaść waty, ligniny ani innych środków (maści), a to z racji trudności przy usuwaniu ich z rany i jej otoczenia w czasie opracowywania rany.
Wszystkie cięższe urazy mogą być przyczyną wstrząsu urazowego. Objawia tiie on:
– a) względnym zmniejszeniem objętości krwi żylnej (hipowolemią), spadkiem ciś-nienia tętniczego, przyspieszeniem tętna, bladością i ochłodzeniem skóry
– b) pobudzeniem ruchowym, które po upływie kilkunastu minut przechodzi w stan depresji, niekiedy połączonej z przymgleniem świadomości.
Dodaj