Bardzo interesującego studium dokonał Van Heek (1971), który zbadał na populacji 7143 respondentów reprezentatywnych dla ludności 5 krajów: Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i RFN źródła informacji seksualnej (tab. 7).
Niewiele odmienną sytuację ustalił w Japonii H. Ishikawa (1972) na próbie reprezentatywnej 3884 osób dla młodzieży w wieku 15-24 lat. Zapytani o to, skąd czerpali wiedzę, kto ich informował o pożyciu seksualnym badani odpowiedzieli, że w 61,2% czasopisma, magazyny itp., w 54,4% rówieśnicy tej sairej płci, 13,8% szkoła i nauczyciele, 13,7% telewizja i film. Uderza niew/mienienie w ogóle rodziców!
Studium porównawcze Van Heeka (robione pod auspicjami Furdacji Światowej Organizacji Zdrowia WHO), łącznie z wcześniej omówionymi wynikami badań polskich, szwedzkich, angielskich i innych, pozwala stwierdzić z całą pewnością, iż w latach siedemdziesiątych XX w. w całej Europie wychowanie seksualne jest ciągle raczej przedmiotem dyskusji niż zrealizowanym celem, że podstawowym źródłem informacji w węzłowych sprawach seksualnych są we wszystkich krajach rówieśnicy, zaś
Dodaj